Je bent vijf jaar en op een avond wordt je door een vreemde mevrouw uit bed getild. Ze zegt dat ze een politie is en jou naar je moeder gaat brengen. Als ze je door de gang draagt zie je je vader en moeder, allebei met handboeien om naar buiten lopen en in een andere auto stappen. Jij gaat met die vreemde mevrouw in een auto naar een vreemd huis, waar een andere vreemde mevrouw zegt dat ze jou moeder is. Iedereen blij, toch?
Ik kijk graag naar detectiveseries op tv. Gewoon voor de lol en de suspense. En ook vaak voor de vragen en dilemma’s die erin verwerkt zijn. Leergericht als ik ben, bespreek ik die vraagstukken ook met mijn kinderen en voor de klas. Hoewel ik dan eerst op een of andere manier mijn leerlingen de betreffende aflevering moet laten zien want kennelijk is de jeugd niet zo geïnteresseerd in detectives.
Zo keek ik gisteravond laat nog naar ‘cold case’ een serie waarbij een speciaal team van de politie op zoek gaat in oude onopgeloste zaken. Meestal doordat iemand aankomt met nieuwe gegevens of doordat een andere, nieuwe zaak een link lijkt te hebben met iets wat soms al decenia geleden gebeurt is. Het mooie is dat in deze serie de personages wisselend in beeld worden gebracht zoals ze weren ten tijde van het misdrijf en zoals ze er nu uitzien.
Gisteren kwam een jonge vrouw op het bureau. Zij was vijf jaar geleden drugsverslaafd, maar blij met haar kind. Het kind was echter bij een brand om het leven gekomen. Nu meende zij hem in een park te hebben gezien. Uiteraard, zoals een goede Amerikaanse serie betaamd, werd in de loop van de aflevering uitgeplozen wat er werkelijk gebeurt was; een kinderloos echtpaar had gebruik gemaakt van de mogelijkheden en hadden het kind als zijnde hun eigen kind in huis genomen en grootgebracht. Hun motivatie was simpel; wij kunnen dat kind veel meer bieden dan een alleenstaande drugsverslaafde moeder.
Bij een dergelijke zaak kan ik niet anders dan de verdere ontwikkelingen zien door de ogen van het kind; Je bent vijf jaar en op een avond wordt je door een vreemde mevrouw uit bed getild. Ze zegt dat ze een politie is en jou naar je moeder gaat brengen. Als ze je door de gang draagt zie je je vader en moeder, allebei met handboeien om naar buiten lopen en in een andere auto stappen. Jij gaat met die vreemde mevrouw in een auto naar een vreemd huis, waar een andere vreemde mevrouw zegt dat ze jou moeder is. Iedereen blij, toch?
Natuurlijk moet diefstal van een kind bestraft worden, juridisch is er nu juist gehandeld. Ik hoop wel dat het kind de eerste tijd nog goed begeleid wordt.
Het belangrijkste deel van een kind opvoeden gebeurt in de eerste vier a vijf jaar. Daarna wordt er nog wel nieuw gedrag bijgeleerd, geschaafd en opgepoetst natuurlijk, maar de basis, de kiel, het fundament is dan gelegd. In de peuter en kleuter periode leert een kind wie er bij zijn ‘stam’ horen, hoe mensen op elkaar reageren, wat lief en wat stout is en dat het veilig is om bij elkaar te zijn.
Het vertrouwen in jezelf en je omgeving, het opbouwen en onderhouden van relaties, jou rol in een groep en het omgaan met en reageren op je omgeving leer je vanuit die veilige stam.
Wat gebeurt er dan als je middenin of tegen het einde van die periode opeens uit je eigen veilige stam gehaald wordt en bij een andere, nieuwe gevoegd? Ik zou graag het vervolg van deze cold case zien; Hoe vergaat het Max over 10, 20 jaar?
Everything I really need to know I learned in kindergarten:
Cold case:
Tinbergenlezing 2010: Sara B. Hrdy: Apen, moeders en mensenkinderen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Schrijf gerust wat je vind van mijn blog, of je het met me eens bent of niet. Discussie is leuk en leerzaam. Beledigingen of scheldwoorden maken dat je bericht niet gelezen en wel verwijderd wordt.